bheleu-

English meaning                      to hit; weak, ill

German meaning                     `schlagen, durch Schlagen kraftlos machen, schwach, krank'

Grammatical comments         

General comments                 

Derivatives                             

Material                                   Acorn. bal f., pl. -ow `Krankheit', mbr. baluent;

                got. balwa-wēsei `κακία', balwjan `quälen', ags. bealo `übel, böse', aisl. bǫl, Dat. bǫlve `Unglück', ahd. balo, Gen. balawes `Verderben'; got. bliggwan (*bleuu̯an) `schlagen', ahd. bliuwan, nhd. bleuen ds., mengl. blowe `Schlag', aisl. blegðe m. (*blauu̯iðan-) `Keil';

                abg. bolъ `Kranker', bolė́ti `krank sein'.

                Über nhd. Block usw. s. unter bhel-5.

References                              WP. II 189, Hirt Idg. Gr. II 150, Feist 79, 100, Specht Dekl. 133.

See also                                   Daneben eine Wzf. bhlēu- : bhləu- : bhlū-, s. dort.

Pages                                       125